We hadden het werk verdeeld onder ons drieën. Jeff zou alle onderdelen van de dieren uitwerken, Hetty zou de tekeningen afwerken en ik maakte de opzet voor het hele rapport met het algemene deel en de adviezen.
Het is echter moeilijk werken zonder internet en printer. Wat zijn wij toch verwend in Nederland.
We besloten om zoveel mogelijk af te maken, maar vooral de tekeningen. Gini was van plan naar Nederland te komen in augustus en dan zouden we haar het complete rapport mee kunnen geven. Intussen weten we dat het Gini niet gelukt is de papieren in orde te krijgen om met de kinderen ( Aaron, Sarah en Eric) te komen. Ze hoopt nu dat het in februari of maart wel lukt.
Tegen een uur of 6 vroeg Gini of iemand van ons zin had om mee te gaan naar de kliniek. Drie kinderen waren niet lekker en zij wilden de dokter er toch even naar laten kijken. Bovendien moesten de grote kinderen opgehaald worden van de voetbaltraining en Juliette en Rita moesten naar een vergadering gebracht worden. De vergadering ging over voorbereidingen van een huwelijk. Onze chauffeur zou officieel zijn toekomstige schoonouders voor het eerst ontmoeten. Dat wordt groots gevierd met nieuwe kleding en lekker eten. Dat feest gaat vooraf aan de trouwerij en is , zo wordt gezegd, nog belangrijker dan het huwelijk zelf.
Ik had wel zin om mee te gaan. Even wat anders dat tekenen , schrijven en nadenken.

Eerst de dames naar de vergadering, daarna de kinderen ophalen en vervolgens met een auto vol ( 13 kinderen en 2 volwassenen) naar de kliniek.
Ik vroeg me wel af of dat verstandig was met zoveel kinderen de kliniek in gaan. Ze waren erg uitgelaten en renden rond. Gini hoopte dat door het lawaai van de kinderen de dokter sneller zou komen. Ik weet niet of het geholpen heeft. Ik vond in ieder geval dat het lang duurde. Eerst een wachtkamer, daarna een spreekkamer met een dokter, toen het laboratorium waar niets gebeurde en tot slot de behandelkamer waar twee kinderen een naald in hun hand kregen en bij 1 kind dat niet lukte. Gini was mee de behandelkamer ingegaan steeds met 1 kind. Ik probeerde de andere twee kinderen af te leiden en te troosten in het laboratorium. Intussen werden we begeleid door het lawaai van de andere 10 en de televisie in de wachtkamer. Een hele ervaring.
Wat er precies gedaan is door de dokter dat weet ik niet maar de kinderen waren dinsdagmorgen bij ons vertrek alle drie weer aardig opgeknapt.
Maandag 20 juli onze laatste dag. We zijn verder gegaan met onze plannen uitwerken en bespreken met Juliette en Gini. We hebben nog wat groepsfoto’s gemaakt voor de site, we hebben stroopwafels uitgedeeld aan kinderen en personeel en we hebben de souvenirs ingepakt in onze koffers.
De dag vloog voorbij. S’avonds werden we nog toegezongen en er werden nog dansjes voor ons opgevoerd.

Thuis maken we een volledig rapport voor Gini en Juliette.
Daarin zullen al onze plannen staan uitgewerkt met tekeningen erbij. Ook zal er van elk onderdeel precies bijstaan wat de bedoeling is, hoe ze tewerk moeten gaan, wat het aan tijd en arbeid kost, welke administratie ze bij moeten houden, waar ze de dieren en planten kunnen kopen, etc.
Het was een ontzettend leuke week. We hebben veel gezien, veel mensen gesproken en hard gewerkt.
Als het rapport klaar is , is het aan Gini en Juliette om met de uitvoering te beginnen, maar wij hebben er alle vertrouwen in.

Tilleke

---

Laat een reactie achter

Uw naam

Uw e-mailadres

Uw bericht

Plaats

Reactie plaatsen