Hallo lezers,

Eigenlijk was het de bedoeling dat ik begin augustus al naar Nederland zou komen. Eerst werd het een week uitgesteld en daarna bleef het onzeker wanneer het zou lukken.

Nu is het duidelijk;
ik moet iedereen helaas mededelen dat ik niet naar Nederland kan komen deze periode.

Met deze brief wil ik mijn excuses aanbieden voor het afzeggen van de geplande presentaties en wil ik graag uitleggen waarom ik deze periode niet naar Nederland kom.

Het ministerie in Oeganda is de laatste tijd bezig om alle regels strenger te maken wat betreft kinderen. In The Home of Hope & Dreams heb ik daar al veel van gemerkt; zo hebben we een inspectie gehad en moeten we kinderen terugplaatsen bij hun biologische familieleden. Weeshuizen die zich niet aan die regels willen houden en niet al het papierwerk in orde hebben worden gesloten. Nu hebben wij gelukkig bij de inspectie hoog gescoord en worden we gelukkig niet gesloten. Ik moet nog veel beleidsplannen maken die aansluiten bij die nieuwe regels van het ministerie, maar daar ben ik momenteel druk mee bezig en maak ik me geen zorgen over.

Naast Sarah en Aaron heb ik ook besloten om Eric te gaan ‘adopteren’. Ik ben erg aan hem gehecht geraakt sinds hij bij ons woont en hij ook aan mij. Daarom heb ik geprobeerd om voor hem een paspoort aan te vragen. Die procedure verliep eerst zoals het ook bij Sarah en Aaron ging: veel papierwerk en mooi praatjes. Toen ik dacht dat ik er bijna was en het paspoort zou krijgen, kreeg ik eind juni opeens te horen dat ik geen paspoort voor Eric kan krijgen omdat ik niet de juiste papieren heb. Ik ben op papier de pleegmoeder van Sarah, Aaron en Eric en dat is sinds een paar maand niet meer voldoende om een paspoort te mogen laten maken. Op dat moment kwam ik er ook achter dat ik Sarah en Aaron niet meer mee naar NL mag nemen, ook die bevoegdheid heb ik als pleegmoeder niet meer. Ik moet nu de volledige voogdij hebben over mijn kinderen om ze mee naar Nederland te mogen nemen. Dat is een stap boven pleegouder en een stap onder adoptie. Ik moet nu via het hooggerechtshof een aanvraag indienen voor het voogdijschap.

Toen ik hier achter kwam heb ik gelijk een advocaat gezocht die, naar eigen zeggen, heel veel ervaring heeft met deze aanvragen. Ze beloofde mij dat ik binnen een week, maximaal 2 weken, de papieren binnen zou hebben en een paspoort en visum voor Eric zou krijgen. Dus ik betaalde haar een voorschot waarmee ze het zo snel mogelijk zou gaan regelen.

Nu zijn we ongeveer 10 weken verder, heb ik 6 keer een officiële afspraak gehad met de rechter voor de hoorzitting waar ik dus met al mijn getuigen kwam opdraven. 5 van de 6 keer kwam de rechter gewoon niet opdagen en konden we ‘s avonds weer teleurgesteld terug naar Mpigi. Na de vijfde keer ben ik zelf naar de rechter gegaan, want blijkbaar had mijn advocaat al genoeg geld binnen en wilde ze er niet meer veel voor doen. Ik heb een gesprek met de rechter gehad en we hadden het geluk dat hij ook uit Mpigi kwam, dat schepte een beetje een band.

De rechter heeft me persoonlijk een nieuwe datum gegeven, namelijk dinsdag 1 september. Dus ik weer al mijn 10 getuigen verzameld en wij weer naar de rechtbank. Gelukkig mochten we dit keer inderdaad voor de rechter verschijnen. Bleek opeens dat alle documenten, die ik netjes in 4 verschillende mappen aan de advocaat had gegeven, allemaal samen waren gevoegd tot 1 grote rommel in 1 map. De rechter kon nergens wijs uit worden en de getuigen hadden nog geen verklaring getekend. Kortom; er was niks voor elkaar, het was 1 grote puinhoop.

Het blijkt dus nu dat de advocaat die ik ingehuurd heb om dit werk te doen er helemaal niks van af weet. Ze heeft geen idee wat ze doet, zelfs de rechter heeft dat gezegd.

Mijn getuigen hebben een hoge functie in het district en bij de politie. Zij hebben me aangeraden om deze advocaat te ‘ontslaan’ en zijn bereid om me te helpen met het papierwerk op orde te maken. Ze kunnen er via hun contacten wel achter komen wat er precies in de dossiers moet komen. De rechter was vriendelijk genoeg om ons gelijk een nieuwe datum te geven voor een nieuwe hoorzitting. Deze is op 22 september.

Alles met elkaar zie ik het niet gebeuren dat ik in september nog in Nederland kan komen en daarom hebben we besloten om mijn reis naar Nederland te verzetten naar volgend jaar februari / maart. Dan zijn hier ook weer presidentsverkiezingen. Waarschijnlijk moet ik dan i.v.m. de veiligheid toch naar Nederland. Financieel is het dan ook voordeliger om dit te combineren.

Ik heb de laatste 2 maanden erg onder druk gestaan, omdat ik niemand wilde teleurstellen en geen presentaties af wilde zeggen. Uiteindelijk hebben we geen andere keus en moet ik me er maar bij neerleggen. Ik heb gedaan wat ik kon, maar het gaat hier in Oeganda niet allemaal zo makkelijk.

Natuurlijk kom ik graag in februari/maart langs om de beloofde presentaties te geven en mijn verhaal te doen! We zullen tegen die tijd opnieuw een mail uit doen met informatie.


Ik hoop op uw begrip,


Met vriendelijke groet,

Gini Pullen

---

Laat een reactie achter

Uw naam

Uw e-mailadres

Uw bericht

Plaats

Reactie plaatsen